Nieuws - Team Yuhuang Fastener beleeft een leuke dag in het ecologisch park Songshan Lake.

Iedereen bij de Dongguan Yuhuang Fastener Manufacturing Factory heeft het ontzettend druk met produceren.schroeven, noten Enbouten Voor onze groothandelaars, en elk product nauwlettend inspecteren om er zeker van te zijn dat ze aan de normen voldoen. Dus toen de baas zei dat we een team zouden vormen om naar het ecologische park van het Songshan-meer te gaan? Bijna de hele werkplaats barstte in juichen uit! Zelfs meneer Tang, die geobsedeerd was door de productie, juichte.afdichtingsschroevenHij legde zijn werk neer en juichte. Laat me je vertellen wat er die dag gebeurde – het was volkomen chaotisch, maar wel op een goede manier.

1. De ochtend begint bij de parkpoort: koffie in de hand, grappen vliegen je om de oren.

We spraken vroeg af bij de ingang van het park – je weet wel, die met die oude gebouwen en rode lantaarns? De helft van het team zat nog aan hun ochtendkoffie (sommigen hadden zelfs thermosflessen meegenomen, slim bedacht), en de andere helft plaagde elkaar al. De oude Li van de lopende band plaagde Xiao Wang door te zeggen dat hij later elk spelletje "zeker zou verliezen", waarop Xiao Wang alleen maar lachte en de bedrijfsbanner omhoog hield alsof het een trofee was. We verzamelden iedereen op de trappen voor een groepsfoto – sommigen kneep hun ogen samen tegen de zon, anderen trokken gekke gezichten achter de banner. Veel leuker dan de serieuze groepsfoto's die we normaal gesproken in de fabriek maken!

2. Ronddwalen in het park: elke 5 minuten stoppen voor foto's, spelletjes op het gras die uit de hand liepen

● Overal grappige groepsfoto'sWe begonnen over de paden te wandelen, en man, elke keer als er een mooi plekje was – zoals een stukje gras met uitzicht op een meer, of een rij bomen die er prachtig uitzagen – riep iemand: "Stop! Maak een foto!" Een keer stonden we in een rij op een pad, en Lao Zhang stond erop om aan het einde te staan en te doen alsof hij iedereen als schapen aan het 'hoeden' was. Een andere keer zaten we in een kring op het gras, en Xiao Li haalde haar telefoon tevoorschijn om een foto te maken – het bleek dat de helft van het team achter elkaar konijnenoortjes aan het maken was. Deze foto's? Die zijn niet alleen voor aan de muur van het bedrijf – dit zijn de foto's waar we maandenlang tijdens de lunchpauze om zullen lachen.

●Grasspelletjes: Raadspelletjes en duim-omhoog-chaosWe zochten een rustig hoekje op het gazon, ploften neer en iemand stelde voor om raadspelletjes te spelen. We deden dat spelletje waarbij je een woord uitbeeldt zonder te praten – Xiao Zhao moest ‘bouten vastdraaien’ uitbeelden en hij zwaaide zo wild met zijn armen dat iedereen in lachen uitbarstte. Zelfs de stille jongens van de kwaliteitscontrole deden mee – Lao Chen, die normaal gesproken nauwelijks een woord zegt, beeldde ‘schroeven sorteren’ uit en iedereen had meteen een idee. Aan het einde staken we allemaal onze duimen omhoog voor een foto, en je kon zien dat niemand het alleen maar deed. We hadden echt plezier.

3. Activiteiten: Kartraces die competitief werden, Biljart met slechte stoten

●Go-Karts: Iedereen werd een racerHet park heeft een offroad-kartbaan, en geloof me, de competitieve kant van ons team kwam naar boven.moeilijkOude Li sprong als eerste in een kart en riep "Kijk hoe het moet!" voordat hij ervandoor scheurde... om vervolgens prompt vast te komen zitten op een hobbel in de modder. We lachten allemaal zo hard dat we tranen in onze ogen hadden. Xiao Wang was de volgende en hij reed alsof hij in een race zat – slingerend door de bochten en roepend "Aan de kant!" (vooral gekscherend). Zelfs de baas deed mee en remde steeds af om de nieuwe teamleden bij te laten komen. Het was totaal anders dan in de fabriek – geen deadlines, alleen maar geschreeuw en gelach terwijl we rondscheurden.

●Biljart: Gemiste stoten en toch juichenVoor degenen die niet wilden racen (ikzelf inbegrepen – van karten krijg ik zweethanden), was er een biljartruimte. We speelden om de beurt, en laten we eerlijk zijn – de meesten van ons waren er vreselijk slecht in. Ik miste een stoot zo erg dat de speelbal van de tafel rolde. Lao Chen probeerde een bal te raken en tikte er uiteindelijk zachtjes tegenaan alsof het een fragiel schroefje was. Maar niemand lachte ons uit – we juichten gewoon als iemand eindelijk een bal in de pocket kreeg, zelfs als het puur toeval was. Geen gepraat over groothandelbestellingen, geen controle van bouten – gewoon gezellig zitten, frisdrank drinken en elkaars slechte stoten belachelijk maken.

4. Einde van de dag: Moe maar breed lachend, en al pratend over de volgende reis.

Tegen de tijd dat we moesten vertrekken, was iedereen moe – pijnlijke voeten van het lopen, schorre stemmen van het lachen. Maar niemand klaagde. Op de terugweg kletsten we gezellig: Oude Li schepte nog steeds op over zijn "overwinning" bij de kartrace (ook al was hij vast komen te zitten), Xiao Wang liet iedereen de grappige foto's op zijn telefoon zien en de baas zei: "Dit moeten we snel weer doen."

Die trip was niet zomaar een pauze van de fabriek. Het was alsof – oh ja, dit zijn niet zomaar collega's die ik tegenkom op weg naar mijn machine. Het zijn degenen die me helpen een vastgelopen boutenpers te repareren, die hun lunch met me delen als ik de mijne vergeet. Bij Yuhuang Fastener is het maken van goede schroeven en bouten belangrijk, maar dagen zoals deze? Die zijn de reden dat we allemaal klaarstaan om hard te werken. We zeuren de baas nu al lastig over waar we de volgende keer heen gaan!